komuś czegoś

См. также в других словарях:

• stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… …   Słownik języka polskiego

• stać — I. 1. Coś, ktoś stoi, staje, stanął komuś w oczach, przed oczami, w myślach, w pamięci «coś, ktoś jest przedmiotem czyichś myśli, wyobrażeń, wspomnień»: Przed oczami stanęły mi wszystkie zapamiętane thrillery i sensacyjne filmy (...). W.… …   Słownik frazeologiczny

• trzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trzymaćam, trzymaća, trzymaćają, trzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mając, ściskać coś w dłoni, ustach, dziobie itp., nie puszczać tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… …   Słownik języka polskiego

• żałować — ndk IV, żałowaćłuję, żałowaćłujesz, żałowaćłuj, żałowaćował 1. «odczuwać żal, smutek, przykrość z jakiegoś powodu, zwykle z powodu straty kogoś lub czegoś, niedostania, nieosiągnięcia czegoś» Żałuj, żeś tego nie widział (nie słyszał). Żałować… …   Słownik języka polskiego

• ubyć — dk, ubędę, ubędziesz, ubędą, ubądź, ubył ubywać ndk I, ubyćam, ubyćasz, ubyćają, ubyćaj, ubyćał 1. «odejść, oddalić się, przestać być w jakiejś zbiorowości; umrzeć; zostać skądś zabranym» Ubył z naszego grona najlepszy przyjaciel. Ubyło nam kilku …   Słownik języka polskiego

• zaprzeczyć — dk VIb, zaprzeczyćczę, zaprzeczyćczysz, zaprzeczyćprzecz, zaprzeczyćczył, zaprzeczyćczony zaprzeczać ndk I, zaprzeczyćam, zaprzeczyćasz, zaprzeczyćają, zaprzeczyćaj, zaprzeczyćał, zaprzeczyćany 1. «odmówić słuszności komuś, czemuś, nie zgodzić… …   Słownik języka polskiego

• przyczynić — dk VIa, przyczynićnię, przyczynićnisz, przyczynićczyń, przyczynićnił przyczyniać ndk I, przyczynićam, przyczynićasz, przyczynićają, przyczynićaj, przyczynićał, książk. «stać się w jakiejś mierze przyczyną czegoś; dodać więcej, dołożyć,… …   Słownik języka polskiego

• proszę — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwrot używany przy wręczaniu, przekazywaniu komuś czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}A: Poproszę „Wyborczą”. B: Proszę. A: Dziękuję. Proszę, to dla ciebie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• zachcieć — dk, zachciećchce, zachciećchciało zachciewać ndk I, zachciećwa, zachciećało, przestarz. «nabrać ochoty, chęci na coś, zapragnąć czegoś» dziś tylko w nieos. zwrotach: Zachciało (zachciewało) się komuś czegoś, zachciało (zachciewało) się komuś coś… …   Słownik języka polskiego